مقدّمه ای برای شروع یک حرکت بزرگ!
•
به نام خداوند مهرگستر مهربان.
«توبه چیست؟!!!»
این نوشتار پاسخگوی به این پرسش است.
در نوشتار گذشته به ضرورت توبه برای مؤمنین پرداختم و به پرسش «آیا باید توبه کنم یا نیازی به توبه ندارم؟!!!» پاسخ گفتم؛ و قرار شد که در این نوشتار و نوشتارهای بعدی چگونگی توبه را تشریح نمایم.
امّا پاسخ گویی به این پرسش احتیاج به بیان مقدّمه ای دارد. و آن مقدّمه پاسخ به پرسش «توبه چیست؟!!!» می باشد.
در پاسخ به این پرسش، عصاره ی آنچه که یافته ام اینچنین است:
توبه در واقع یک حرکت است، که مبدأ آن نقص و زشتی، و مقصد آن کمال و نیکویی است و توبه کار باید در مسیری مشخّص از مبدأ به مقصد حرکت کند.
اگر چه مقصد که کمال و نیکویی است برای همه به یک معنای واحد یعنی «خداوند متعال» مشخّص است؛(1)
ولی آنچنان که در نوشتار پیشین بیان شد، نقص و زشتی به تناسب موقعیّت افراد (یعنی میزان نزدیکی به خداوند متعال که همان مقصد واحد می باشد) متفاوت است.(2)
یعنی تا زمانی که انسان به نزدیک ترین حدّ نزدیکی به خداوند متعال نرسد، همچنان نیازمند به توبه است و در نقص و زشتی به سر می برد.(که در نوشتار پیشین به این معنا اشاره شد).
انسان توبه کار باید برای شروع این حرکت الهی مبدأ، مقصد و مسیر حرکت را بشناسد و چون مبدأ که همان نقص و زشتی است در درون خود اوست باید از درون، خود را به حرکت درآورد تا توبه انجام شود.
از آنجا که مبدأ حرکت و به تبع آن مسیر حرکت بستگی به خود افراد دارد و برای همه یکسان نیست؛ در این فعّالیّت پژوهشی قصد شناسایی مبدأ و مسیر حرکت شما را ندارم زیرا تعیین آن فقط از عهده ی خودتان بر می آید!!!
لکن می شود مجموعه ای از قواعد کلّی را که در شناسایی مبدأ و مسیر این حرکت الهی تأثیر گذار است یافته و بیان نمایم.
بنا بر این در ادامه قصد دارم با بررسی «چگونگی شناسایی نقص ها و زشتی ها» (که همان مبدأ حرکت است)، و «چگونگی توبه کردن» (که همان مسیر حرکت است) خودم و شما را در پاسخگویی به پرسش «چگونه و از چه باید توبه کنم؟!!!» یاری نمایم.
درود خداوند بر آنان که در مسیر هدایت الهی قرار دارند.
پی نوشت:
(1) «وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصیر»: «دگرگونی و حرکت به سوی خداست!»؛ سوره ی نور(24)، آیه ی 42.
(2) «حسنات الأبرار سیّئات المقرّبین»: «نیکی های نیکان برای نزدیکان [به خدا] زشت است!»؛ بحار، ج 25، ص 205.